ilk ortaya çıktıklarında, eski köprünün altında diyordu. uzun saçlı, tipik rock'çı modunda. albümü ilk dinlediğimde beğenmedim ve bir kenara koydum. daha sonra dinlemelerimde ise, senin gibi, hatun, yalnızlık paylaşılmaz ve tabi ki istanbul parçaları dikkatimi çekti. hala dinlerim o şarkıları. özellikle istanbul şarkısı, istanbulda yaşayan herkese, istanbulu güzelce anlatır.
bir süre ara verdikten sonra, ortaya belki alışman lazım çıktı. türk rock müziğinin en iyi üç albümünden biri olduğunu düşünüyorum (diğer ikisini yazının sonunda söylerim :) ). ilk klibi herşeyi yak'a çekmeleri, biraz populist bir yaklaşım gibi dursa bile, bu hareket, duman'ı geniş bir kitleye yaydı. albümde manası yoktur ve haberin yok ölüyorum parçaları, duman'ın isterse ağlatabileceğini ispat ederken, bu akşam şarkısıyla hoplatabiliyordu. fakat albümün en vurucu parçası, benim için, "ah" oldu. gerek sözleri, gerek müziği, gerek vokali, şarkıyı eşsiz kılmaya yetiyordu.
daha sonra çıkan konser albümü ve konser dvd'leri, bir sonraki albümü bekleyenlere, ara sıcak olarak servis edilmiş gibilerdi.
bir sonraki albüm olan, seni kendime sakladım ise, beğenmeyenleri en hayretle karşıladığım albümdür. her parça ayrı kaliteli, her parça dinlenebilir haldeydi. bu albümle birlikte, duman, artık türk rock müziğine, adını, altın olmasa bile, şimdilik, en azından gümüş harflerle yazdırıyordu (ne dedim lan ben!). açıkçası, ben, bu albümün 12 parçasını birbirinden ayırt edemedim.. her parça güzel, her parça kaliteli.
derken uzun süreli bir sessizlik oldu. askerlik, bunun nedenlerinden biriydi tabi. 4 yıl sonunda, iki albüm birden geldi. albümün açık ara en iyi parçası, benim için, "helal olsun". şu bir gerçek, ömrüm boyunca dinleyebileceğim bir şarkı olduğu kesin.
duman, benim hep belli bir mesafeyle baktığım, çoluk çocuğa müzik yapıyor diye düşündüğüm bir gruptu. ama şu bir gerçek, bu adamlar, yaptıkları müziği değiştirmediler, çizgilerini bozmadılar. hayranları hep onların çizgisine uydu. özellikle son albümle iyice ortaya çıktı ki, bu adamlar, ne istiyorlarsa onu yapacaklar. beğenilme gibi bir kaygıları yok. böyle oldukça, ben bunları dinlemeye devam edeceğim..
not: türk rock tarihinin, bana göre, diğer en iyi iki albümü, vega - tatlı sert ile, kurban - sert. (demek, benim listeme girebilmek için, albümde sert kelimesi geçecek abi).
